Ludobójstwo OUN-UPA nazwane po imieniu.

Ludobójstwo OUN-UPA nazwane po imieniu.

2 kwietnia 2016 roku został złożony przez posłów Kukiz-15 projekt ustawy, by 11 lipca był Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez OUN-UPA. Sprawozdawcą projektu jest Wojciech Bakun – poseł pochodzący z Przemyśla. We wstępie dokumentu wnioskodawcy napisali:

„Potępiając zbrodnię ludobójstwa dokonaną w czasie i po II wojnie światowej przez grupy oraz oddziały nacjonalistów ukraińskich, w szczególności z Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i Ukraińskiej Powstańczej  Armii (UPA) na obywatelach polskich zamieszkujących tereny Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej oraz oddając hołd ofiarom, w tym mieszkańcom miejscowości zaatakowanych w dniu 11 lipca 1943 roku, stanowi się, co następuje”

Art. 1

Dzień 11 lipca ustanawia się „Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa OUN-UPA na obywatelach polskich Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej”.

Art. 2

„Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa OUN-UPA na obywatelach polskich Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej” jest świętem państwowym.

Art. 3

Wszystkie instytucje i organy państwowe obowiązane są w tym dniu do wywieszenia flagi państwowej.

Art. 4

Ustawa wchodzi w życie w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia.

W uzasadnieniu treści projektu można przeczytać:

Wydarzenia z lat 40 XX wieku, które dokonały się na Kresach II Rzeczypospolitej Polskiej do tej pory nie doczekały się wystarczającego upamiętnienia przez organy władzy państwowej. Zarówno Parlament jak i inne instytucje państwowe kilkukrotnie pochylały się nad tą tematyką, jednak nadal nie nazwano ich w zgodzie z prawdą czyli ludobójstwem. Zachodzi również konieczność należytego wspomnienia ofiar tejże zbrodni”

„Ilość zebranych relacji, udowodnionych śmierci jako ofiar nacjonalistów ukraińskich, pokazuje poziom tej zbrodni. Wstrząsające relacje ocalałych (często poprzez pośpiech w wykonywaniu egzekucji przez nacjonalistów ukraińskich), ukazują również niezwykłe okrucieństwo sprawców. Kulminacją była akcja w dniu 11 lipca 1943 roku, kiedy to symultanicznie zaatakowano około 99 miejscowości. Zginęło wtedy jednocześnie niemal kilka tysięcy Polaków. Zaatakowani w  niedzielę zostali w znacznej części zaskoczeni w  kościołach katolickich gdzie sprawowano obrzędy religijne typowe dla polskiej grupy narodowościowej. W wielu relacjach wymienionej pozycji jak i innych, spisanych, mowa jest o niszczeniu wszelkich śladów materialnych należących do tej grupy narodowościowej: domów, zabudowań gospodarczych, sadów, miejsc sakralnych i innych rzeczy mogących udowodnić pochodzenie narodowe, etniczne czy religijne właścicieli”

Uzasadnienie uchwały zawiera dane ONZ oraz wyniki badań Władysława i Ewy Siemiaszko nad Zbrodnią Wołyńską.

Źródła:
http://www.studiowschod.pl
http://prawicowyinternet.pl