„Najlepsze warunki mieszkaniowe mieli Polacy zamieszkujący osiedle w Ifundze – 780 osób żyło w 100 murowanych domach skupionych w pięciu dzielnicach, które posiadały własne kuchnie, jadalnie, pralnie i magazyny.”
źródło: https://www.gov.pl/web/tanzania/polscy-wygnancy-z-okresu-ii-wojny-swiatowej
„W obozie w Ifundzie mieszkało 1200 Polaków, głównie ludzi starszych i dzieci. Była to świetnie zorganizowana osada. Działał szpital, była szkoła, kaplica, sklepy. W marcu 1945 r. poświęcono kościół. Przy jego budowie pracował Antoni Orzech, który znał się na stolarce. Nie nacieszył się długo kościołem. Zmarł 27 lipca 1945 r.
– Babcia opowiadała, że kiedy był chowany, wysypała do grobu ziemię z woreczka, którą zabrała na zesłanie z Bursztynu, jeszcze w 1940 r. – mówi pani Grażyna. – Osiedle przestało istnieć pod koniec 1946 r. Polacy wyjechali. Najgorzej mieli ci, którzy zostawili swoich bliskich na tamtejszym cmentarzu. Podróż do Polski trwała kilka miesięcy.”
źródło: https://plus.dzienniklodzki.pl/rozsypac-polska-ziemie-w-ifundzie/ar/11746127
źródło zdjęć: https://www.foto.karta.org.pl/nasze-zbiory/kolekcje/ok_0915_instytut_polski_i_muzeum_sikorskiego,61822,zdjecie.html