Obóz jeniecki NKWD w Griazowcu mieścił się w mieście Griazowiec pod Wołogdą, na linii kolejowej Jarosław – Wołogda, w byłym klasztorze, później domu wczasowym przedsiębiorstwa Siewierolies, ok. 8 km od miasta i stacji kolejowej.
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 roku Polacy aresztowani przez NKWD byli przetrzymywani w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Większość z nich została zamordowana wiosną 1940 roku. Jeńcy wyselekcjonowani przez NKWD do realizacji perspektywicznych planów (np. podczas śledztwa wykazali chęć do współpracy agenturalnej w obozach lub efemerycznej w przyszłości, jak organizowanie jednostek wojskowych, mogących być nazywanymi Polską Armią Czerwoną) uniknęli śmierci i zostali wywiezieni do obozu w Juchnowie, a następnie do obozu NKWD w Griazowcu. Według stanu na 23 lipca 1940 było ich 394 – 1 generał (Wołkowicki), 8 pułkowników, 16 podpułkowników, 9 majorów, 18 kapitanów oraz 342 młodszych oficerów, policjantów i cywili. Komendantem obozu był w tym czasie st. lejt. bp. Wasilij Jakowliewicz Wołkow. Poprzez próby nakłonienia do czynnej współpracy, doczekali się oni tzw. amnestii, uwolnienia i utworzenia Armii Andersa.
W wyniku podpisania układu Sikorski-Majski i tworzenia Armii Polskiej w ZSRR, jeńcy polscy opuścili obóz w Griazowcu 2 września 1941.