Bejrut

W latach 1943-1946 osiedliło się w Libanie około 6000 Polaków – głównie kobiet i dzieci, którzy poprzez Iran i Bliski Wschód wraz z Armią Andersa wydostali się z ZSRR. Na początku Polaków przyjmowano w obozie przejściowym w Bejrucie, a następnie osiedlano ich w Ghazirze, Zuk Mikail, Ajaltun, Baladun, Beit-Chabab, Roumie i Baabdat. Założono szkoły, małą polską bibliotekę Istniały też szpitale dla uchodźców oraz polski kościół w Ghazirze. W Bahamdun i Bhannes utworzono polskie sanatoria.

Polski Cmentarz Wojenny w Bejrucie powstał w 1947 roku i do 2006 pochowano na nim 137 osób. Spoczywają tam Polacy – zesłańcy i  więźniowie sowieckich łagrów ewakuoowani z ZSRR wraz z tworzącą się armią generała Władysława Andersa. Polska nekropolia w Bejrucie sąsiaduje z cmentarzami żołnierzy francuskich i angielskich. Była świadkiem burzliwej historii Libanu. Cmentarz został zniszczony w 1975 roku w wyniku działań wojennych. Po zakończeniu wojny został odnowiony, a następnie w lipcu 2006 roku znowu uległ dewastacji w wyniku konfliktu libańsko-izraelskiego. Kolejna renowacja przypadła na rok 2010, ale cmentarz znów stał się obiektem zainteresowania wandali. Z powodu tej ostatniej dewastacji zostało przesunięte o kilka miesięcy uroczyste otwarcie cmentarza. Finalnie cmentarz udało się wyremontować dzięki środkom Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

Na cmentarzu w Bejrucie spoczywa, kilku znakomitych Polaków. Między innymi została tam pochowana Hanka Ordownówna (Jej prochy w 1990 r. zostały złożone w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach. Jednak na cmentarzu, na murze po lewej stronie wmurowana jest tablica upamiętniająca jej obecność), ksiądz Kamil Kantak (jeniec wojenny, który cudem uniknął masakry w Katyniu w 1940r), architekt Karol Schayer (który w znaczący sposób wpłynął na libańskie rozwiązania urbanistyczne i zafascynował całe pokolenie architektów).

Źródła:

http://www.polskieradio.pl

http://www.polskiecedry.com

http://www.radaopwim.gov.pl

http://www.welcomelebanon.eu